Dying Light 2 Review (2024)

Er is een lange aanloop voor nodig geweest, maar de opvolger van horror survival actie titel Dying Light uit 2015 is eindelijk hier! Dying Light 2: Stay Human is trouw aan het origineel en levert alles wat je er van verwacht; zowel aan de goede kant, als de mindere.

Dying Light was destijds een logische evolutie van Dead Island dat Poolse ontwikkelaar Techland achter zich liet. De game focuste veel meer op snelheid, parcours en combineerde dat met de uitstekende world building en melee combat. Daarmee verdiende de game zeven jaar geleden mijn waardering. Het bracht een verhaal wat beter was dan verwacht en voegde dit samen met gameplay die ontzettend fijn was. De wereld wereld was prachtig en geloofwaardig. Zombie outbreak-verhalen kennen we wel, maar de wereld van Haram voelde als een klasse apart. Dit tweede deel speelt zich een flink aantal jaren na de uitbraak en de conclusie van het origineel af, waarin de machtswellustelingen van de wereld opnieuw de mist in gingen en de straten wederom bezaaid zijn met de ondoden. De vijftien jaar die passeerde sinds het incident creëren ook dit keer een wereld die uitstekend aanvoelt, waar de natuur terug vecht en een nieuwe maatschappij is ontstaan.

Maak kennis met Aiden

Ik zal jullie niet teveel vermoeien met het verhaal, mede omdat het juist zo interessant is om dit zelf te ontdekken, maar in Dying Light 2 spelen we als Pilgrim Aiden. Waar de gewone mens geïsoleerd binnen de muren van hun eigen steden blijft, reizen de Pilgrims door de verloren wastelands tussen deze steden en kunnen zo goederen, mensen of kennis transporteren. Pilgrims horen nergens thuis en hebben om die reden een dubbele status in de wereld van Dying Light 2. Enerzijds zijn het nuttige helden om in te zetten, maar op andere momenten worden ze als pariahs buiten gehouden.

Aiden is daarin bijzonder omdat hij op zoek is naar zijn jongere zus, met wie hij tezamen jaren lang werd vastgehouden en er werd op de twee geëxperimenteerd. Het verhaal krijgt vorm door degelijk gebrachte en goed geschreven dialogen, ingesproken door voornamelijk respectabele voice-actors. Met name Aidens stem past ontzettend goed en kwam in iedere situatie geloofwaardig over.

Zijn reis brengt hem langs allerlei strijdende partijen, waarmee de drang om te overleven en de dingen die zij bereid zijn om te doen fraai vanuit meerdere perspectieven belicht wordt. Bij vlagen maakt Aiden daarin ook dialoog keuzes die het verhaal beïnvloeden.

Rammen op zombies

We zijn hier essentie natuurlijk voor de gameplay. Het voelt fantastisch om de hersenen van de zombies - in Dying Light 2 heten ze Infected - in te slaan met zelfgemaakte wapens. In de game is het mogelijk om je wapens aan te passen. Van een lemmet dat met wat touw aan een stok is geknoopt tot aan een kapotte schep die je wat scherper maakt, de melee combat in de game leidt tot bevredigende klappen. Een goed gemikte mep kan daarbij een been, arm of hoofd scheiden van het lichaam en dus kun je met een paar rake klappen sneller een eind maken aan de Infected.

Zeker wanneer je mods toevoegt aan je wapens, zoals electro onderdelen voor een goede schok of een brandend wapen voor extra schade. Mocht het nog niet duidelijk zijn; het slaan van zowel Infected als mensen in Dying Light 2 voelt grof, is voelbaar, intens en blijft daarmee vermaken. Het was daarom frustrerend om te zien dat sommige aanvallen niet landde, terwijl het wel leek alsof ze dat deden. Aiden wordt soms ook geraakt door een aanval die op het scherm duidelijk mis was. De hitboxes in Dying Light 2 lieten nog wel eens wat te wensen over, wat hopelijk met patches opgelost kan worden.

Parcours, verdeel en heers

Zombies slaan is iets wat we natuurlijk uit meerdere games kennen en ik kan waarderen dat Dying Light 2 hier de nadruk op legt en nauwelijks ranged wapens aanbiedt. Er zijn uitzonderingen te vinden, maar melee voert de boventoon. Wat de originele Dying Light echt onderscheidde van de concurrentie was hoe je bewoog door de wereld en Dying Light 2: Stay Human is hier niet anders in. Noemde ik eerder al hoe combat voelbaar is, dan is het in first person op een afgrond afrennen, springen en op het nippertje nog een dakgoot kunnen grijpen en omhoog klimmen dat ook.

Aiden springt - iets wat uit te breiden is met de verkregen XP - klimt en wallrunt met gemak langs stukken en heeft de conditie van een topsporter. Dit voelt ontzettend cool omdat de game je motiveert om zoveel mogelijk over de daken te bewegen omdat de zombies daar nauwelijks komen. Veelal baan je een weg recht op je doel af, maar er is ook zat omheen te doen. Denk aan het beklimmen van de vele windmolens (uitdagende secties van sprongen en timing) zodat deze geclaimd kunnen worden voor één van de facties. Wijs je de toren en het daarbij behorende gebied bijvoorbeeld toe aan de 'Survivors', dan zullen er meer ziplines geplaatst worden voor makkelijkere navigatie. Zeg je het gebied aan politiemacht de Peace Keepers toe, dan laden zij de omgeving met autobommen en machinegeweren om zombies te bestrijden.

Wanneer de nacht valt

Daarbij houd je al de tijd rekening met de tijd, want overdag is de stad goed te doen, maar zodra de zon ondergaat is het een andere wereld. De Infected zijn overdag misschien wel je trage Romero-esque zombies, zodra het donker wordt blijken ze ineens te kunnen rennen en zijn ze vele malen agressiever. Het donker brengt ook de elite monsters als de Howler en de Revenant naar buiten welke aan te vallen zijn voor goede items, maar wel uitdagingen met zich mee brengen. Hoe dan ook komt hier een opvallende mechanic naar boven in de vorm van 'Chase'. Zodra je in het donker gespot wordt, begint deze chase en komt alles achter je aan totdat je naar de veiligheid van het UV licht weet te komen. Dit is op zich interessant, gezien het risico en beloning dat het met zich meebrengt: blijf je buiten voor een dikke bonus op je combat en movement XP of kies je voor de veiligheid? Wel is het irritant dat wanneer je net een sprong niet haalt op weg naar je missie er een chase ingezet wordt en je eerst een omweg naar een UV lamp moet maken.

Buggy is zacht uitgedrukt

Dat brengt mij bij een flinke domper op de hele ervaring en één die ik al eerder benoemde in de combat: Dying Light 2 had echt nog wel wat tijd in de oven kunnen gebruiken. Een enorme open wereld, waarin alles te beklimmen is, veel te looten en je een dynamisch verhaal probeert over te brengen is natuurlijk altijd lastig - maar meermaals heb ik chagrijnig geappt met mijn hoofdredacteur over deze game. Zombies die door muren komen en naar mijn dood vallen waar ik de sprong makkelijk haalde, daar kan ik mee leven. Maar soms stuurde quest markers mij een compleet andere kant op om daar een doodlopend spoor aan te treffen. Zo bleek een marker aan te geven dat ik naar beneden moest, terwijl ik juist een gebouw op moest klimmen. Of een geval waar ik met ontwikkelaars zelf moest mailen omdat ik een quest item niet kon oppikken terwijl ik wist waar het was, wat ik zocht, hoe dat er uitzag en dit het enige ding was om op te pakken in deze ruimte. Wat bleek? Ik moest eerst mijn survivor sense gebruiken zodat ik wist waar het verstopt lag.

Daarnaast zijn er standaard dingen die irriteren. Denk aan de cursor die je in een kist moet bewegen om items op te pakken. Een druk op de knop om deze items te verzamelen was beter geweest voor de flow van de game. Wanneer ik exact naar het item beweeg dat ik wil oppakken is dat niet gegarandeerd het item dat Aiden grijpt. Het is nog vervelender als een bug ervoor zorgt dat volledige gesprekken tussen Aiden en NPC's verdwijnen. Wanneer je vervolgens wordt opgejaagd of iemand moet achtervolgen, heb je geen idee waarom dit zo is. Zo zijn er nog tientallen voorbeelden en ik begrijp dat patches de game beter zal worden. Mogelijk zal jij dit soort momenten niet meemaken of juist compleet andere, maar op het moment van schrijven is Dying Light 2: Stay Human verre van feilloos. Dat neemt niet weg dat ik niet waanzinnig veel plezier gehad met de game, maar iets meer tijd had de titel zeker geholpen.